MKB Ondernemingsrecht en handelsrecht

Ik sta regelmatig aannemers in de bouw bij wanneer ze aangesproken door de opdrachtgever voor gebreken. De klachten van opdrachtgevers zijn lang niet altijd terecht en kunnen dan succesvol worden afgeweerd.

Ik voer veel procedures over facturen die niet betaald worden. Bijvoorbeeld omdat wordt gezegd dat de werkzaamheden niet goed zouden zijn uitgevoerd of er een tegenclaim is. Tot nu toe heeft de rechter in al deze zaken de vordering toegewezen. Wanneer ik inschat dat de kans op succes niet groot genoeg is, onderhandel ik namens de ondernemer om toch nog een zo groot mogelijk deel van de factuur betaald te krijgen.

In 2018 stond ik een melk- en pluimveehouder bij die een terrein met pluimveestallen had gekocht. Na het ondertekenen van de koopovereenkomst, maar vóór de levering, zijn de stallen afgebrand. De verkoper wilde de koopovereenkomst ontbinden, althans niet leveren zolang niet duidelijk was in hoeverre zijn verzekeraar de schade zou vergoeden. Mijn klant wilde echter nakoming en namens hem vorderde ik in kort geding (onder andere) dat de koper veroordeeld zou worden om daaraan mee te werken. De voorzieningenrechter wees de vordering geheel toe. Op grond van de koopovereenkomst was de verkoper verplicht om de onroerende zaak te leveren (in de staat waarin deze zich bevond) en mocht daarmee niet wachten totdat de hoogte van de uitkering door de verzekeraar bekend was.

Klant: “En dan ineens zit je midden in de problemen, Wij hadden al gelijk door hier hebben wij juridische hulp bij nodig, onze adviseur verwees ons naar Nico Bouwman. Hier waren wij erg blij mee. Nico hebben wij leren kennen als een rustig, maar zeer gedreven persoon; hij gaat ervoor! Hij heeft ons erdoor geholpen.”

Het ging in deze zaak om twee bestuurders van een failliete B.V. Een ZZP’er had werk voor deze B.V. verricht. De onderneming van onze klanten zat in moeilijkheden, omdat investeerders afhaakten. De ZZP’er konden zij daardoor niet meer betalen. Op het laatst betaalden de bestuurders wel nog enkele (dwang)crediteuren, maar dat kon een faillissement niet voorkomen. De ZZP’er bleef onbetaald achter en stelde de bestuurders in privé aansprakelijk. Hij verweet de bestuurders dat ze onrechtmatig hadden gehandeld door sommige schuldeisers wel te betalen en hem niet. Dit werd door de rechtbank en het hof afgewezen. De bestuurders hadden hun taken niet onbehoorlijk verricht en wij kregen gelijk. In deze zaak heb ik de processtukken opgesteld.

In deze zaak had mijn klant een tweedehands freesmachine aangeschaft. Daarvoor had zij een machinebreukverzekering afgesloten. Toen de machine vervolgens kapot ging, weigerde de verzekeraar een groot deel van de reparatiekosten te betalen, terwijl het wel onder de dekking viel. De verzekeraar weigerde te betalen, onder meer omdat volgens haar geen sprake was van een plotselinge en onvoorziene materiële beschadiging van de freesmachine als gevolg van een onzekere gebeurtenis. Ook vond de verzekeraar dat het mislukte deel van de reparatie volgens haar diende te worden aangemerkt als een niet-geslaagde herstelpoging, waarvoor de polis geen dekking biedt. De Rechtbank Amsterdam gaf de verzekeraar ongelijk en veroordeelde de verzekeraar alsnog te betalen.

In deze zaak stond ik een eigenaar van een woning bij, die de woning had verhuurd aan een oude man. Een volwassen dochter keerde vervolgens met haar gezin terug in het door haar vader gehuurde deel van de woning. Namens de eigenaar van de woning/verhuurder vorderde ik na het overlijden van de vader in een kort geding ontruiming van de woning. De kantonrechter wees dat af, maar in hoger beroep kregen we alsnog gelijk. Het hof achtte aannemelijk dat in dit specifieke geval geen sprake was van een duurzame gemeenschappelijke huishouding. Ook in een later aangespannen bodemzaak door wederpartij kreeg mijn klant gelijk van de kantonrechter.

In deze zaak stond ik een kippenvleesverwerker bij die een transportbedrijf opdracht had gegeven kippenvlees vanaf een buitenlandse slachterij naar Nederland te vervoeren. Het kippenvlees kwam verrot aan en de vraag was wie hiervoor aansprakelijk was. De rechter oordeelde dat wij erin waren geslaagd aan te tonen dat de transporteur in principe aansprakelijk was voor de schade. Wel kreeg de transporteur nog de gelegenheid bewijs voor het tegendeel aan te leveren. De zaak is voortijdig gestopt.

Het ging hier om een geschil over kostbare bruidsjurk van een beroemde ontwerper. De jurk is na het huwelijk gestoomd door mijn klant, de stomerij. De onderzijde is daarbij door de stomerij in verband met beschadigingen afgezoomd. De eigenaresse zei dat ze daarvoor geen opdracht had gegeven en stelde zich op het standpunt dat de stomerij de jurk onherstelbaar had beschadigd. Zij deed een beroep op de garantie en eiste terugbetaling door de stomerij van de gehele aanschafwaarde. De rechtbank gaf ons gelijk en wees de vordering af.

Het beroep op garantie werd zowel door de rechtbank als het gerechtshof (in hoger beroep) afgewezen, omdat geen beroep op de contractuele garantie kan worden gedaan voor (volgens de eigenaresse) niet overeengekomen herstelwerkzaamheden. Op grond van onrechtmatige daad vond het gerechtshof (in tegenstelling tot de rechtbank) dat wel een beperkte schadevordering moest worden betaald.